จะไม่รอนานน้านนานได้ยังไงล่ะ ในเมื่อคนในเครื่องบินครึ่งลำต้องมาเข้าแถวทำวีซ่าเพื่อเข้าเมืองพร้อมๆ กัน ในขณะที่มีเจ้าหน้าที่เพียง 2 คนเท่านั้่นรับมือกับนักท่องเที่ยวนับร้อย ที่สำคัญเขาตรวจละเอียดยิบ ราวกับกลัวว่าพวกเราจะเข้าไปก่อวินาศกรรมในบ้านเขา ซึ่งว่าไปแล้วก็ดูเหมือนว่าจะเป็นวัฒนธรรมปฏิบัติตามปกติของประเทศที่เคยอยู่ในการปกครองแบบคอมมิวนิสต์กระมัง
บ้านเมืองเขาสงบ เรียบง่ายดีนะคะ ไม่ได้แตกต่างจากบ้านเมืองในประเทศรัสเซียสักเท่าไร แต่ที่แสนประทับใจคือ อุโมงค์เกลือของเบลารุส ซึ่งเป็นผลจากการขุดแร่โปแตชของเขาจนสามารถพัฒนาให้เป็นสถานพยาบาลและกลายเป็นแหล่งพักผ่อนสำหรับคนที่รักสุขภาพ เรียกว่าเหมือนมีเมืองอีกเมืองภายในอุโมงค์หรือเหมืองใต้ดินกันเลยทีเดียว
ยิ่งกว่าหลุดเข้าไปในหนัง เพราะที่นั่นมีทั้งห้องนอน ห้องสันทนาการต่างๆ ขนาดสนามฟุตบอล สนามบาสเกตบอลก็ยังมี
บ้านเรามีความพยายามที่จะใช้ประโยชน์จากเหมืองแร่โปแตซในลักษณะเดียวกับเบลารุส โดยการลงทุนและวิสัยทัศน์ของบริษัท อาเซียนโปแตชชัยภูมิ จำกัด (มหาชน) ซึ่งเป็นผู้ได้รับประทานบัตร 25 ปี ขุดเจาะเหมืองแร่ที่ จ.ชัยภูมิ และยังได้ลงนามข้อตกลงความร่วมมือ (Signing Ceremony Cooperative Agreement) กับพาร์ตเนอร์ บริษัท เบลารุสคาลิ (BELARUSKALI ประเทศเบลารุส) แต่จนวันนี้ดูเหมือนยังไม่มีข่าวคราวคืบหน้า
มนุษย์ป้าอยากเห็นอุโมงค์เกลือแบบเบลารุสที่บ้านเราจริงๆ เลยค่ะ เพราะประโยชน์มากมายมหาศาล และขอบอกว่าน่าทึ่งทีเดียวสำหรับสถานที่แบบนั้น.
“ป้าเอง”
